PDA

Orijinalini görmek için tıklayınız : Gidenin önüne dikildiğimiz o son an



plüton
02-05-2013, 10:46 PM
Giden için az önceki tartışmalar bir sebep değildir, zaten birikmiştir ve iki tarafta kolay öfkelenmiştir. Köprüleri anlık bir öfkeyle yıkarlar. Hani geriden kalan o denli aciz düşmüştür ki bağırıp çağırsa düzelecek sanır. Son ümididir yapmadığı son şeydir bağırmak ve köprüleri yıkıp karşısındakinin yüreğini tekrar alevlendirmek. Oysa batıran çırpınıştır bunlar. Giden için anlık cesarettir. Daha da emin olur gitmekten. Daha açık dile getirebilir. Yılların anısı verilen sözler, duygular artık önemsizdir. Duygular körelmiş yürekler taş olmuşturya.
Kalan son umutla zaman ister, ne olursa olsun fırsat ister. Herşeyi yapma sözü verir. Ama hepsi zorlamadır o anda. Hepsi yapmacıktır. Hissedilen tek şey boşluktur.
Giden gider kalan kalır. Ama her ikisinin de yürekleri içine çöker azar azar. Ağlayamazlar bile. Çok sonraları o anı hissedip ağlamak üzere biriktirirler göz yaşlarını. Ömür boyu sürer pişmanlığı. İçten içe bir kurt kemirir durur yüreklerini. Asla birşeyler eskisi gibi olmayacaktır. Asla o o buruk andan sonra eski cıvıl cıvıl duygulara geri dönemeyecektirler.
Keşke o anda gideni vazgeçirebilecek bir söz olsa. Keşke kalanların düşündüğü milyon yoldan sadece biri gitmemeye çıksa.
Keşke gitmeyi aklına koyan birini geri çevirecek sihirli bir söz olsa.

Peki sizce var mıdır böyle bir yol. Giden biri olduğumuzda ya da gidenin ardından yalvardığımızda ne yapmalıyız sizce.
Birikmiş onlarca acıyla soruyorum. Belki siz de içinizi döker rahatlarsınız diye soruyorum.

Şükür şu anda ne ben gidiyorum ne de gidenin ardından buruk duygularla bakıyorum. :)