montevo
31-03-2013, 12:49 AM
[SIZE=1]Anlatmaya nauıl başlayacağım bilmiyorum ama dalacma galiba rotadan.az önce ,üye olamdan önce, gezinirken bi kişinin 23
yaşıdnayım bi kız arkdaşım bile olmadı diye konusun grdüm.bu tür konuları öyle çok görüdm ki,başka forumlarda, gına geldi
artık.ben 26 yaındayım.kızlarla ilişkimi toplasanız -0 eder.
Nyese ben çocukluğumdan başlayayım.bu arada imlaya dikkat etmem sabırsızlıkdan doalyı.bir türlü yenemedim.yazı baya uzun
oldu :)
kasım 1986 doğumluyum.akrep burcuyum.Geniş bi aile idi bizimkisi, 2 evimiz vardı birbiri arasıdna geçişi olan küçük bir
kümesi ve bahçesi olan.Bi ilçede oturuyorduk anadluda.annem dedem ve babamın ilişkileir hep bribiri ile tartışmaya
dayanıyor.aslıdna anne ve babamın arasıdna bişey yok.standart kayın baba gelin vb kapışması.standart dediğim sıradan değil
şiddetli.ancak dedem beni ve abimi çok severdi.diğer torunalrını bu akdar sevmezdi.nenemden bahsetmiyorum çünkü iyi bi
kadındı ve kimseye bi kötülüğü dokunmazdı.çocukluk oynuyoruz ediyoruz komşunun kzı çocukalrı var evcilik vb oyunuyoruz.ben
eski tvleri alıp oturma odası felan yapıyrum bahçeye.öyle gidiyo duurm.sorna okula başladık.1. sınıfda hatırlıyorumda
pencerenin duvarıdnan ağrım yürüüdm baya baya hareketli idim.kar yağınca küçük tepecikelrdne kayar ederidm.çeve gelince ise
tv ileuğraşır.tornavidayı nere bulsam soakrdım.buraya diikkat ciahz hastalığı bunu aklınızda tutun.
derken 2. sınıfa geldik.sınıfa yeni gelen öğrencileir öğretmen hep bneim yanıma veirridi.kaynaşalım edelim diye.bend eb
unun farkında idim.bi çocuk geldi ancak hiç kaynaşamadık.bi türlü olmadı.galiba kırılma noktam buydu.birde bu döneme ait
okul çıkışı kendime söz vemriştim kimseyelekonuşmayacağım etmeyeceğim diye.Halen devame der bu söz.İlerleyen sınıflarda
baya pekiştiridm bu sessizlik işini.sonuçda çocuksunuz anlayıp yada anlamayıp geçiyor zaman.
Derken rota okula anadolu lisesine geçtim.özellikle anadolu lisesi dedim çünkü düz lise ve meslek lisesi bildiğiniz
serseri yuvası idi.polat alemdar çukur diyelim.ancak sorun başladı ve benim psikolojiyi filmlerden bilmem bi kar etmedi.yıl
boyu o sıraların arasıdna tsubasanın kartal şutu aşağı hyuganın kaplan şutu yukarı geçti gitti.ancak okul dışıdna böyle
değildim.ben uydu anteni takmaya felan giderdim zevkine.parasını da alırıdm ama :)
okuldakilerin ergenleştikçe değişmeis beni çok şaşırttı.herkes bi havalı bi mafya bi acayip.bende 20 cm küçük 3 çocuk bana
gelip abimi tehdit etmişti bende iyi söyleirm diyip sallammıştım.ülkeyi kurtarıyorlar akılarınca.tabi içine kapanıklığın
toplumca görülmeis ve öyle kabul edilmeis gerekli.bend ebuna uygun davrandım.saolsunlar onalrda dünden razı
imiş.ikiletmeden ben en dibe gönderdiler.kız meselesine giriyorum.sokakda bi kız görsem kasılmakdan yürüyemiyordum.zamanla
yendim ama pekde bi işe yaramadı.okul yıllarını çokda analtmaya gerek yok,sinirleniyorum.tekim desem yeridir.zamn zman
hızarla doğramayı hayal ediyorum ama ne işe yarar.
ben bu kapanıklık oyununu iyi yapıyorum ve artık bneimsemiş duurmdayım.zaten bunun en büyük nedeni çocuklukdan annemin aman
kimseye bişey etme yapma deme .otur sus büyük ne derse sus et demeleri.ve ne hikmetse böyle davbranarak en ziibidi insanı
bile alt etmemi beklemeleri.boğarak açılacağımı düşündüler galiba.öte yandan size gelen atakalra haliyle cevap
veremiyorsunuz ve içinize atıyoresunuz.ancak içinizde siiz yiyor ve hani o meşhur iç ses geliyor.klavye erkekliğini geldiği
yer işte burası.
Üniye geçince dedimki "lan" zaten kimse seni tanımıyor sende kasma kendini git gel bişeyler et.ha unutmadan orta okuldan
beri annem sivilce sıkmaya alıştırdı ve yüüzm bildğiniz yara.reşat nuri güntekinin harabelerin çiçeği romanı gibi.o romanda
sanki 12 den vurmuş gibi elime geçti.kolalrım ayrea yüüzm yara zaten olmayan özgüven -leri geçti artık negatiflikde yeni
bir değere ulkaştı.kzı ayarlama olayını zaten geçitm de insan içine çıkam vb.ünide saçlarımı sakallarımı uzattım.nasıl osla
her türlü gereksizlik ünide iken bi halt sayılıyo.saçımla oynaya oynaya sakalımın yüzümü korumasıyla yaralar geçti.ama
tammen kurutlamadım.şuan kollarım tam iyileştid erken annem saolsun krize soktu beni.
bi gün trenle üniye giderken beni tanıyah birisi 2 kız ayarlayıp geldi oturdualr.ben hep tek uyuyarak giderim.bendne tabiki
çıt yok.çocuk yolculuk biince kzıın resmini telefonun vb aldı.haliyle bende kendi kendime kızmaya başladım ama elden
gelecek bieşy yok.o yaşıma akdar insanalrla değil CİHAZLARLA uğraştım.ha bid bilgisayr aldık o dönem ben hepten koptum.
askerlişkde çok zor geçti.ben kurallara mütemadiyen uayrım.uymayıp elime bişey geçecek değil.hereks bana robot mobot demeye
başaldı.ama zamanla alıştım.sorun değildi.acemilik bi gazla geçit ama iş usatlıkda idi.okadar asker içidne oalcağım çıkış
mıkış yok.4 duvar arasıdna geçit zaten 1yıl.akfayı sıyırdım.hiç bieşy olamsa bile kalabalık yeterli daralmama.o dönemlerde
pc dergileri alarak ,ayda 4 tane , benim bilşgi tavan yaptı.gerçi bi dergiyi ayda 50 kere okuyordum.yapcak bieşy yok.tv
bile yok düşünün.üst devreelrle baya çekiştim ama onalr gidince saldım.sabah 8 akşam 5 memur ibi çalıştım.gerekli yerelrde
gece de çalıştım.alt devrelerim bana kızıd etti.deidm benimd erdim gidenelrle idi onalrda gitti bitti iş.hala inanamam
askerden geldiğime.bazen rüyama giriyor uyanamıyorum.aynı şekilde lisede olduğumuda görüyorum.bu arada askerdeki maaşı
biriktirip bilgisyar aldım yeni :)
askerden geldim bi gün pc aşındayım kapanıyo alet sürekli.açıyorum gidiyo ediyo.iyice kama attı.üsütne biizkilerde sen
gelince oldu sen yokken iyidi diye bastırınca,şaka ama kaka oldu,benim şalterler attı el ayak kesildi birden ,titremeler
başladı.biraz hava almaya çıakrdıalr ama olmadı hastaneye götürdüler sakinleştirici vurdular.ancak düzeldim.ancak bu
zamanalrda bile şidmiki kadar çaresiz değildim hayata karşı.
derken iş bulduk.türkiyenin en büyük şirketinde çalımaya başaldım.iyi güzel.bol maaş veriyorlar.üstelik biraz dah büyük bi
şehirde ve yaşamım kolay.evliliği felan düşünüyorum.çok koyuyor tek olmam bana zman zman ama elimden bişey gelmeyeceğini de
biliyorum.annemler görmemiş giib herkeıza atlıyo sanki istemeye gidiyoruz hemen.normalde hafta sonlarıe vde kalır hiç
çıkmazdım.buda bans orun teşkil etmezdi.film vb izlerdim.ertesi yıl netten bi arkadaşla konuşurken abisinin anksiyete
yüzünden jastaneye yattığını söyledi.ne bu diye araştırıdm ve birebir bendim.noluyo feland erken doktora gittim.
bana selectra 5 mg mi böyle baya düşük bi ilaç verdi.ilaçcı içtikden 2 saat sorna kafmadaki tüm sesler sustu.sadece ben
varım.çhatta o dönem şeytan cin vb çok korkardım çocuk gibi.o korku geçti.hatta o gün resmen bi kıza öküz gibi baktım kzıda
selam verdi bana.ben dahil herkes şaşırdı.aynı hafta babam yeryüzünü en manidar lafını etti.bi kız bulmuşlsar ben istememd
edim.babma sanki kız seni beğeniyo diye laf attı.benim şalterler gene attı.kafa döndü eski haline.doktor ilacın dozunu ne
akda artırdı ben doktuoru değiştirdi isemde bi fayda olmadı.
yaşıdnayım bi kız arkdaşım bile olmadı diye konusun grdüm.bu tür konuları öyle çok görüdm ki,başka forumlarda, gına geldi
artık.ben 26 yaındayım.kızlarla ilişkimi toplasanız -0 eder.
Nyese ben çocukluğumdan başlayayım.bu arada imlaya dikkat etmem sabırsızlıkdan doalyı.bir türlü yenemedim.yazı baya uzun
oldu :)
kasım 1986 doğumluyum.akrep burcuyum.Geniş bi aile idi bizimkisi, 2 evimiz vardı birbiri arasıdna geçişi olan küçük bir
kümesi ve bahçesi olan.Bi ilçede oturuyorduk anadluda.annem dedem ve babamın ilişkileir hep bribiri ile tartışmaya
dayanıyor.aslıdna anne ve babamın arasıdna bişey yok.standart kayın baba gelin vb kapışması.standart dediğim sıradan değil
şiddetli.ancak dedem beni ve abimi çok severdi.diğer torunalrını bu akdar sevmezdi.nenemden bahsetmiyorum çünkü iyi bi
kadındı ve kimseye bi kötülüğü dokunmazdı.çocukluk oynuyoruz ediyoruz komşunun kzı çocukalrı var evcilik vb oyunuyoruz.ben
eski tvleri alıp oturma odası felan yapıyrum bahçeye.öyle gidiyo duurm.sorna okula başladık.1. sınıfda hatırlıyorumda
pencerenin duvarıdnan ağrım yürüüdm baya baya hareketli idim.kar yağınca küçük tepecikelrdne kayar ederidm.çeve gelince ise
tv ileuğraşır.tornavidayı nere bulsam soakrdım.buraya diikkat ciahz hastalığı bunu aklınızda tutun.
derken 2. sınıfa geldik.sınıfa yeni gelen öğrencileir öğretmen hep bneim yanıma veirridi.kaynaşalım edelim diye.bend eb
unun farkında idim.bi çocuk geldi ancak hiç kaynaşamadık.bi türlü olmadı.galiba kırılma noktam buydu.birde bu döneme ait
okul çıkışı kendime söz vemriştim kimseyelekonuşmayacağım etmeyeceğim diye.Halen devame der bu söz.İlerleyen sınıflarda
baya pekiştiridm bu sessizlik işini.sonuçda çocuksunuz anlayıp yada anlamayıp geçiyor zaman.
Derken rota okula anadolu lisesine geçtim.özellikle anadolu lisesi dedim çünkü düz lise ve meslek lisesi bildiğiniz
serseri yuvası idi.polat alemdar çukur diyelim.ancak sorun başladı ve benim psikolojiyi filmlerden bilmem bi kar etmedi.yıl
boyu o sıraların arasıdna tsubasanın kartal şutu aşağı hyuganın kaplan şutu yukarı geçti gitti.ancak okul dışıdna böyle
değildim.ben uydu anteni takmaya felan giderdim zevkine.parasını da alırıdm ama :)
okuldakilerin ergenleştikçe değişmeis beni çok şaşırttı.herkes bi havalı bi mafya bi acayip.bende 20 cm küçük 3 çocuk bana
gelip abimi tehdit etmişti bende iyi söyleirm diyip sallammıştım.ülkeyi kurtarıyorlar akılarınca.tabi içine kapanıklığın
toplumca görülmeis ve öyle kabul edilmeis gerekli.bend ebuna uygun davrandım.saolsunlar onalrda dünden razı
imiş.ikiletmeden ben en dibe gönderdiler.kız meselesine giriyorum.sokakda bi kız görsem kasılmakdan yürüyemiyordum.zamanla
yendim ama pekde bi işe yaramadı.okul yıllarını çokda analtmaya gerek yok,sinirleniyorum.tekim desem yeridir.zamn zman
hızarla doğramayı hayal ediyorum ama ne işe yarar.
ben bu kapanıklık oyununu iyi yapıyorum ve artık bneimsemiş duurmdayım.zaten bunun en büyük nedeni çocuklukdan annemin aman
kimseye bişey etme yapma deme .otur sus büyük ne derse sus et demeleri.ve ne hikmetse böyle davbranarak en ziibidi insanı
bile alt etmemi beklemeleri.boğarak açılacağımı düşündüler galiba.öte yandan size gelen atakalra haliyle cevap
veremiyorsunuz ve içinize atıyoresunuz.ancak içinizde siiz yiyor ve hani o meşhur iç ses geliyor.klavye erkekliğini geldiği
yer işte burası.
Üniye geçince dedimki "lan" zaten kimse seni tanımıyor sende kasma kendini git gel bişeyler et.ha unutmadan orta okuldan
beri annem sivilce sıkmaya alıştırdı ve yüüzm bildğiniz yara.reşat nuri güntekinin harabelerin çiçeği romanı gibi.o romanda
sanki 12 den vurmuş gibi elime geçti.kolalrım ayrea yüüzm yara zaten olmayan özgüven -leri geçti artık negatiflikde yeni
bir değere ulkaştı.kzı ayarlama olayını zaten geçitm de insan içine çıkam vb.ünide saçlarımı sakallarımı uzattım.nasıl osla
her türlü gereksizlik ünide iken bi halt sayılıyo.saçımla oynaya oynaya sakalımın yüzümü korumasıyla yaralar geçti.ama
tammen kurutlamadım.şuan kollarım tam iyileştid erken annem saolsun krize soktu beni.
bi gün trenle üniye giderken beni tanıyah birisi 2 kız ayarlayıp geldi oturdualr.ben hep tek uyuyarak giderim.bendne tabiki
çıt yok.çocuk yolculuk biince kzıın resmini telefonun vb aldı.haliyle bende kendi kendime kızmaya başladım ama elden
gelecek bieşy yok.o yaşıma akdar insanalrla değil CİHAZLARLA uğraştım.ha bid bilgisayr aldık o dönem ben hepten koptum.
askerlişkde çok zor geçti.ben kurallara mütemadiyen uayrım.uymayıp elime bişey geçecek değil.hereks bana robot mobot demeye
başaldı.ama zamanla alıştım.sorun değildi.acemilik bi gazla geçit ama iş usatlıkda idi.okadar asker içidne oalcağım çıkış
mıkış yok.4 duvar arasıdna geçit zaten 1yıl.akfayı sıyırdım.hiç bieşy olamsa bile kalabalık yeterli daralmama.o dönemlerde
pc dergileri alarak ,ayda 4 tane , benim bilşgi tavan yaptı.gerçi bi dergiyi ayda 50 kere okuyordum.yapcak bieşy yok.tv
bile yok düşünün.üst devreelrle baya çekiştim ama onalr gidince saldım.sabah 8 akşam 5 memur ibi çalıştım.gerekli yerelrde
gece de çalıştım.alt devrelerim bana kızıd etti.deidm benimd erdim gidenelrle idi onalrda gitti bitti iş.hala inanamam
askerden geldiğime.bazen rüyama giriyor uyanamıyorum.aynı şekilde lisede olduğumuda görüyorum.bu arada askerdeki maaşı
biriktirip bilgisyar aldım yeni :)
askerden geldim bi gün pc aşındayım kapanıyo alet sürekli.açıyorum gidiyo ediyo.iyice kama attı.üsütne biizkilerde sen
gelince oldu sen yokken iyidi diye bastırınca,şaka ama kaka oldu,benim şalterler attı el ayak kesildi birden ,titremeler
başladı.biraz hava almaya çıakrdıalr ama olmadı hastaneye götürdüler sakinleştirici vurdular.ancak düzeldim.ancak bu
zamanalrda bile şidmiki kadar çaresiz değildim hayata karşı.
derken iş bulduk.türkiyenin en büyük şirketinde çalımaya başaldım.iyi güzel.bol maaş veriyorlar.üstelik biraz dah büyük bi
şehirde ve yaşamım kolay.evliliği felan düşünüyorum.çok koyuyor tek olmam bana zman zman ama elimden bişey gelmeyeceğini de
biliyorum.annemler görmemiş giib herkeıza atlıyo sanki istemeye gidiyoruz hemen.normalde hafta sonlarıe vde kalır hiç
çıkmazdım.buda bans orun teşkil etmezdi.film vb izlerdim.ertesi yıl netten bi arkadaşla konuşurken abisinin anksiyete
yüzünden jastaneye yattığını söyledi.ne bu diye araştırıdm ve birebir bendim.noluyo feland erken doktora gittim.
bana selectra 5 mg mi böyle baya düşük bi ilaç verdi.ilaçcı içtikden 2 saat sorna kafmadaki tüm sesler sustu.sadece ben
varım.çhatta o dönem şeytan cin vb çok korkardım çocuk gibi.o korku geçti.hatta o gün resmen bi kıza öküz gibi baktım kzıda
selam verdi bana.ben dahil herkes şaşırdı.aynı hafta babam yeryüzünü en manidar lafını etti.bi kız bulmuşlsar ben istememd
edim.babma sanki kız seni beğeniyo diye laf attı.benim şalterler gene attı.kafa döndü eski haline.doktor ilacın dozunu ne
akda artırdı ben doktuoru değiştirdi isemde bi fayda olmadı.